Herstel verslaving

Ik mag niet meer, ik wil niet meer, ik hoef niet meer

Op 27-jarige leeftijd na een leven vol feesten, drugs, alcohol, eenzaamheid, isolatie, verlies, gemis, zelfmedelijden en ver verwijderd zijn van mezelf, heb ik na een serieuze doodswens besloten dat ik echt een probleem had en dat ik wilde leven en ben ik in behandeling gegaan.

Ik ging naar de DTOX (detox), nog niet in de acceptatie dat ik verslaafd was, maar vooral in de ontkenning en de overtuiging dat mijn gebruik me vooral was aangedaan door de maatschappij en mijn ongelukkige life events.

Op de DTOX aangekomen dacht ik wat moet ik hier tussen al die junks, even vergetend dat ik zelf geen werk, geen huis meer had, mijn zoontje niet meer kon zien door mijn gebruik en als dakloze verslaafde in Amsterdam gegroet werd door de zwervers die me inmiddels al langere tijd gezien hadden rondom de Dam.

Behandeling verslaving – over confrontaties en verbinding

Mijn behandeling bestond uit een jaar intern, vol met confrontaties met mezelf, met mijn gedrag en met uitdagingen om het anders te gaan doen als wat ik gewend was. Wat baalde ik toch zeg, ik MOCHT niet meer gebruiken… NOOIT MEER… Het was een rouwproces zei men, en zo voelde het achteraf ook, ontkenning, boosheid, verdriet zijn allemaal langsgekomen. En dat allemaal omdat ik niet meer MOCHT gebruiken….

In deze fase kwam hoogmoed voorbij en dacht ik dat ik het zelf wel kon. Ik ben weggelopen uit de behandeling, rechtstreeks naar mijn dealer en heb een paar weken vreselijk op m’n kop gestaan… uiteindelijk met hangende pootjes terug gegaan en toen voelde ik dat ik in de overgave kwam… Ik WIL niet meer gebruiken.

Gaandeweg mijn behandeling kreeg ik verbinding, een jaar lang met een groep fellows behandeling doorlopen, lief en leed delen, open staan voor mijn eigen gevoelens en gaandeweg voor die van een ander maakte dat ik in de volgende fase kwam.

Geliefd voelen vervult een leegte die ik jaren lang volgestopt heb met elk middel wat ik maar te pakken kon krijgen. Ik begon te ervaren dat ik niet meer WILDE gebruiken om me goed te voelen. Alle confrontaties die ik met mezelf kreeg, de stress, boosheid en spanning die ik daarvan opliep waar ik in actieve verslaving direct op ging gebruiken leerde ik verdragen, ik WILDE er niet meer op gebruiken.

Herstel

In herstel zijn betekent niet dat er niets meer in je leven gebeurt. Er zullen net als bij iedereen life events voorkomen die je fors uit balans brengen. Zo ook bij mij, ziekte, verlies en gemis; niemand word gespaard voor deze tegenslagen. Leren omgaan met teleurstellingen hoort bij herstel, wat niet makkelijk is maar ja ik WILDE er niet meer op gebruiken en inmiddels waren er een aantal gezonde herstelstemmen om mij heen waar ik terecht kon.

Zo merkte ik gaandeweg mijn eigen herstel dat wat ik ook mee maak ik HOEF niet meer te gebruiken, hier is een lange tijd overheen gegaan maar ik HOEF niet meer te gebruiken omdat ik heb leren omgaan met alles wat mij uit balans kon brengen. Ik had mensen om me heen waar ik me mee verbonden voelde , en waarbij ik mezelf mocht zijn en waardoor ik mezelf weer lief kon hebben… wat een zegen zeg …IK HOEF NIET MEER TE GEBRUIKEN….

William Donker, ervaringsdeskundige counselor

Lees meer over stoppen met drinken.

Stel vrijblijvend jouw vraag

  • Dit veld is bedoeld voor validatiedoeleinden en moet niet worden gewijzigd.