Thomas. Verslaafd aan cannabis, XTC en cocaïne
Mijn naam is Thomas. Ik ben geboren in Suriname en toen ik zes maanden oud was zijn wij geëmigreerd naar Nederland. Ik kom uit een hard werkend gezin bestaande uit een vader, moeder en een oudere zus en broer. Ik heb de titel Bachelor of Business Administration (HEAO) en heb de afgelopen negen jaar gewerkt in de Telecom/ICT met de focus op het uitrollen van glasvezelprojecten in heel Nederland.
Ik kom uit een streng gezin met een dominante vader, waar hard werken, presteren, geen rotzooi schoppen, geen slechte dingen doen en luisteren centraal stonden in de opvoeding. Deze manier van opvoeden zorgde ervoor dat ik tot mijn zeventiende op zeer hoog niveau heb gesport. Het sporten viel op mijn zeventiende als een kaartenhuis in elkaar toen mijn vader een hersenbloeding kreeg waar hij nooit meer van is hersteld. Naast het sporten waren mijn schoolprestaties goed. Als ik nu terug kijk naar deze jeugd, dan is dit echt niet normaal geweest voor iemand van die leeftijd. Het stond in het teken van presteren, beter worden, trainen, studeren en nog eens presteren. Dit heeft mij in zekere zin wel gevormd.
De ziekte van vader en de gevolgen/effecten hadden ook invloed op de rest van het gezin. Mijn zus ging het huis uit op haar zestiende, mijn broer is gestopt met zijn HTS studie en met mijn moeder is het ook snel achteruitgegaan. Uiteindelijk resulteerde dit tot een scheiding van mijn ouders en een lange nasleep van juridische processen.
Hier stond ik dan op mijn 17de, ik kon het niet meer bolwerken om de combinatie sport en studie te handhaven. Mijn vader was namelijk altijd mijn chauffeur, wat dus was weggevallen. Ik ben op een lager niveau gaan sporten en ben me meer gaan focussen op school.
Als ik nu terugkijk naar deze tijd, dan stond ik er vanaf mijn zeventiende eigenlijk helemaal alleen voor. Vaderfiguur was er plotseling niet meer, moeder was ook afwezig en ik sloeg vanaf dat moment mijn eigen weg in. Nieuwe vrienden en andere dingen doen zoals de stad in, stiekem roken, etc.
Na de HAVO ben ik gaan studeren in Utrecht. De eerste twee jaar heb ik “gecontroleerd” cannabis gebruikt, dat wil zeggen dat ik gebruikte wanneer dit kon. Studie stond nog wel op nummer 1. In deze tijd ben ik ook in aanraking gekomen met het uitgaansleven. Het duurde ook niet lang voordat ik harddrugs in de vorm van xtc, speed, GHB en cocaïne ging gebruiken en mijn studie op een zeer laag pitje kwam te staan. Mijn leven bestond uit werken in de horeca en in de dancescene, uitgaan en drugs gebruiken (alleen en of met vrienden of op feesten).
Ik heb mijn studie gelukkig toch nog kunnen afronden, maar dit ging met veel pijn en moeite. Daarna ben ik aan de slag gegaan in de Telecom/ICT. Ik zag al snel dat full time werken, in de avond cannabis gebruiken en in het weekend uitgaan in combinatie met harddrugs mij sloopte. Het gebruiken leidde zelfs tot diverse angstaanvallen/paranoia. Ik ben toen minder het uitgaansleven gaan bezoeken en mijn gebruik veranderde van omgeving: van clubs en party’s naar thuis of bij “vrienden” thuis. Dit leven heb ik lange tijd volgehouden. Op een gegeven moment deed ik niets anders meer dan alleen werken en thuis drugs gebruiken. Een sociaal leven had ik niet meer, alleen mijn zogenaamde “drugsvrienden” die wel eens langs kwamen. Ik begon het steeds somberder in te zien en was bang voor te toekomst.
Op een bepaald moment gaf een “zogenaamde vriend” aan dat ik een heel ander mens werd als ik cocaïne gebruikte en dat dit een ontzettende invloed op me had. Ik probeerde in eerste instantie te stoppen op basis van wilskracht. Helaas was dit elke keer van tijdelijke aard. Diep in me hart wist ik dat ik eigenlijk al ‘te ver heen’ was en dat ik echt professionele hulp nodig had.
Ik heb vervolgens ambulante zorg gehad bij diverse instellingen/klinieken, maar ik merkte dat de deze zorg niet hielp en ik realiseerde me dat ik een serieus probleem had. Uiteindelijke heb ik een oriënterend gesprek bij SolutionS gehad en heb ik mij enige tijd daarna op laten nemen. Het besef dat ik echt verslaafd was is bij mij tijdens mijn behandeling en door het SolutionS programma gekomen. Ik heb mezelf nooit als verslaafde gezien omdat ik me altijd voorhield dat ik nog functioneerde (lees: een studie heb gedaan en full time werkte). Dit is eigenlijk een masker dat ik jaren heb opgehouden.
Ik heb altijd een dubbelleven gehad waarbij ik gebruik maakte van diverse maskers zoals ’de snelle zakenman’, ’de ideale schoonzoon’, echt te veel om op te noemen. Niemand heeft ooit iets aan mij gezien of gemerkt. In al deze jaren heb ik mijn verslaving altijd goed geheim weten te houden door manipulatie, liegen en het in stand houden van een bepaald imago. Mijn naaste familie zoals mijn zus en moeder weten het eigenlijk pas sinds vorig jaar van mijn verslaving en mijn broer wist het pas toen ik me heb laten helpen door SolutionS. Zij hadden wel bepaalde vermoedens, maar hebben nooit gedacht dat ik te kampen had met een verslaving. Ze waren na de “coming out” zeer bezorgd en angstig en wisten niet of het ooit goed met me zou komen.
Ik heb het 28 dagen programma van SolutionS gevolgd. Dit programma bestond uit veel sport/beweging, spiritualiteit, groepssessies en diverse privé/persoonlijke sessies zoals lichaamswerk en Empowerment. Termen zoals machteloosheid, stuurloosheid, higher power, daar had ik nooit bij stilgestaan. Ik heb mezelf overgegeven aan het programma en op een gegeven moment gingen bepaalde aspecten/veranderingen vanzelf. Persoonlijk heb ik heel erg veel gehad aan lichaamswerk (yoga, meditatie) en niet te vergeten de Empowerment sessies. Tijdens deze sessies zijn er zoveel dingen uit het verleden duidelijk geworden en heb dit ook een plaats kunnen geven. Het was voor mij een openbaring dat verslaving mijn gedrag en mijn doen en laten ging bepalen, daar had ik nooit bij stilgestaan.
Als ik kijk hoe ik er nu voor sta en hoe ik er een jaar geleden voor stond, dan kan ik aangeven dat mijn koers met 180 graden is gewijzigd. Ik ben beland in een geweldig avontuur waarbij er zoveel leuke dingen op mijn pad komen en waarbij “the Sky the limit” is. In de kliniek is mij verteld dat het enige wat je moet veranderen is ‘alles’ en dat heb ik in feite ook daadwerkelijk gedaan. Ik heb bijvoorbeeld mijn nieuwe job opgezegd en heb me volledig op mijn herstel gericht. Ik heb mijn spirituele kant ontdekt en ik wist niet dat ik deze had en dat deze eigenlijk zo sterk aanwezig in mij was. Daarnaast ben ik ook de mindfulness kant opgegaan en dit is inmiddels een way of life aan het worden. Laten wij mediteren en bidden niet vergeten. Dit zijn in mijn ogen ook tools waar ik nu eigenlijk niet meer zonder kan. Dit zijn slechts een aantal voorbeelden maar ik ben ook zeer veranderd op innerlijk en uiterlijk gebied…..mijn uitstraling, communicatie, in mijn gedrag, karma etc etc. Dit hoor ik van naaste mensen om me heen.
De opname is achteraf gezien niet niks qua intensiviteit en om dan in een “soort leegte” te vallen na de opname lijkt mij niet prettig. Ik ben daarom ook zeer blij met de aftercare. Het is mooi om te zien dat mede cliënten allemaal op hun eigen wijze progressie boeken, problemen delen en waar je zelf ook veel aan kunt hebben in de vorm van bijvoorbeeld spiegelen. Er ontstaat een soort synergie in aftercare groepen (Lees: cliënten die elkaar versterken en dingen van elkaar adapteren etc etc).
Resumerend kan ik met volle 100% zeggen dat ik tevreden ben over de behandeling. Het is het waard en dat in relatie met hetgeen wat je allemaal terugkrijgt.
Ik ben op dit moment zeer tevreden en blij en ik kom met de dag dichter bij mijn gevoel, ik toon bijvoorbeeld emotie zonder een masker. Ik heb mijn innerlijke rust in lichaam en geest kunnen vinden. Ik zie mijn toekomst als een mooi avontuur. Zo heb ik de tijd na mijn opname tot op heden ook ervaren. Er zijn zoveel leuke dingen op mijn pad gekomen en dit zorgt ook voor de nodige inspiratie, creativiteit en niet vergeten motivatie om door te gaan.
Een verslaafde zal zich pas echt laten helpen als hij daadwerkelijk zelf het besef of inzicht heeft dat het ECHT niet op deze voet verder kan. Dan heb ik het nog niet eens over de factor gezondheid die ook een zeer belangrijke rol speelt.
Het bovenstaande spreekt heel erg voor mij. Ik heb ruim 15 jaar middelen gebruikt en heb pas in het laatste jaar besloten om professionele hulp te zoeken. Ik leef nu in het hier en nu en kijk af en toe wel met een positieve blik richting de toekomst, maar ik heb wel spijt dat ik 15 jaar van mijn leven heb verpest. Daarom is mijn boodschap:
Laat je alsjeblieft helpen door professionele mensen en probeer het niet op eigen wilskracht wat dat gaat je niet lukken. Verslaving is te zien als zwaartekracht en je zal uiteindelijk de grond raken. Zoek hulp voor je de grond raakt!
Believe me……Een gezond leven zonder middelen is veel intenser en het maakt je een completer mens….. Dit gun ik eigenlijk elke verslaafde.