Hoewel Joseph (41) met hartkloppingen op de bank zat en zijn neus en voorhoofd pijn deden, belde hij tóch telkens weer z’n dealer. Diep van binnen wist hij dat dit niet langer zo door kon gaan en hij vroeg zijn zus om hulp. Niet lang daarna kwam hij bij SolutionS terecht en hij besefte al gauw dat de opname zijn enige redding was. ‘Tijdens de behandeling kwam ik erachter dat mijn drugsgebruik nauw samenhangt met mijn jeugdtrauma’s.’
Ver van huis
Thuis was ik niet veilig voor mijn heroïneverslaafde moeder. Onder invloed van die drugs mishandelde en verwaarloosde ze mijn zussen en mij. Het huis zag er niet uit, er werd niet gekookt en alle structuur ontbrak. Ik vluchtte wanneer ik kon en al vanaf mijn vijfde was ik vooral op straat te vinden. Mijn eerste joint rookte ik op mijn elfde en hoewel ik daarna kotsend boven de wc hing, stak ik de volgende dag m’n tweede op. Later, rond m’n vijftiende, volgden housefeesten met XTC en daarna ook cocaïne. Ondertussen verhuisde ik meerdere keren: eerst naar m’n tante, daarna terug naar m’n moeder en dan weer naar een ander familielid. Ik was loyaal aan mijn moeder, maar voelde ook dat de situatie thuis ongezond was.
‘Mijn vriendinnetje kwam erachter en vervolgens maakte ík het uit omdat ik het gezeik beu was – de wereld op z’n kop, natuurlijk.’
Van ’t één naar ‘t ander
Op m’n twintigste werd ik verliefd en we gingen samenwonen. We gebruikten samen, maar ik verzweeg m’n excessieve cocaïnegebruik. Mijn vriendinnetje kwam erachter en vervolgens maakte ík het uit omdat ik het gezeik beu was – de wereld op z’n kop, natuurlijk. Daarna volgde een zwarte periode, waarin ik m’n woning verloor en zelfs een paar nachten in mijn auto sliep. Maar ik ben een doorzetter, dus ik raapte mezelf op: ik vond een baan in de horeca en huurde een klein kamertje. In die tijd leefde ik voor de weekenden, met eindeloos veel drank, vaak wel een gram cocaïne én leuke vrouwen met wie ik mee naar huis kon.
Alles voor de verslaving
De verslaving vond altijd wel een weg. Na m’n werk in de horeca ging ik aan de slag bij een verhuisbedrijf en mijn baas gebruikte ook. Hij regelde een woning voor me en in de weekenden waren we vaak samen op stap. Op sommige avonden snoof ik toen wel vier of vijf gram cocaïne. En er was drank, heel veel drank. Toen gebeurde er iets onverwachts: ik kreeg 40.000 euro op m’n rekening gestort, een erfenis van mijn overleden vader. Het zal je niet verbazen dat daarna het hek van de dam was. Ik loste eerst netjes mijn schulden af, maar de rest gebruikte ik voor drugs en escortservices, zodat ik binnen acht maanden al het geld kwijt was. Sterker nog: ik had wéér torenhoge schulden.
Een hoopvolle ontmoeting
In die tijd was ik er vreselijk aan toe. Ik weet nog dat ik op de bank zat en huilend en scheldend mijn dealer belde, want ik wílde niet meer en toch vroeg ik weer om drugs. En dat terwijl m’n neus en voorhoofd ontzettend veel pijn deden, ik bijna niet meer kon ademen en hartkloppingen had. Ik kón gewoon niet meer, dus ik smeekte mijn zus om hulp. Zij is zelf ook verslaafd, en ze nam me mee naar een NA-meeting. Daar voelde ik voor het eerst hoop, doordat ik de verhalen van anderen herkende en besefte dat er misschien een uitweg was. Twee dagen later bekeken we samen klinieken en zo kwamen we uit bij SolutionS.
Thee en kiwi’s
Zodra ik de kliniek binnenstapte, wist ik dat ik op de goede plek zat en dat deze opname mijn enige redding was. Ik kreeg ineens een dagstructuur en had mensen om me heen die dit sámen met mij wilden doen. Zo speelde ik op een avond met een paar fellows een spel, terwijl we theedronken en fruit aten. Grapte iemand: ‘Zo, dit is tegenwoordig onze vrijdagavond. Potje dammen, kopje thee en een kiwi om de scherpe randjes eraf te halen.’ We moesten onwijs lachen, want dat is namelijk een typisch gebruikersding: dat je een snuif neemt tijdens het drinken, om de scherpe randjes eraf te halen. Ik weet nog dat ik me zo blij voelde die avond, zo opgelucht.
‘Toen brak ik, en voor het eerst huilde ik om mijn jeugd, om alles wat ik had moeten doorstaan.’
Een eerste inzicht
Tijdens de opname kwam ik er al gauw achter dat mijn drugsgebruik nauw samenhangt met mijn jeugdtrauma’s. Ik verlangde ernaar om te vluchten voor de pijn en het verdriet, en de alcohol en drugs hielpen me om die emoties te onderdrukken. Hoe groot en ingewikkeld al die gevoelens waren, besefte ik voor het eerst tijdens een familieopstelling. Mijn moeder had ik ver van me vandaan opgesteld, en vervolgens vroeg de behandelaar degene die mijn moeder representeerde om dichterbij te komen, waardoor ik me ineens weer kind voelde. Toen brak ik, en voor het eerst huilde ik om mijn jeugd, om alles wat ik had moeten doorstaan.
Aan tafel zonder mij
Door de sessies en de psychotherapie kwam ik steeds dichter bij alle nare gevoelens die ik had willen verdoven. En ondertussen groeide het besef dat ik mijn omgeving enorm gekwetst had met m’n gedrag. Vooral de schadebrief van mijn nicht had grote impact op me. Zij was de enige die regelmatig contact had gezocht en me uitnodigde om te komen eten met haar gezin. Ik was vaak niet op komen dagen en dan kreeg ik een foto van de gezellige tafel waar ik aan ontbrak. En dat terwijl haar oudste dochter gek om me was. Ik was zo egoïstisch geweest!
Meetings en musea
Na de behandeling kwam ik bij de recovery group in Amsterdam. Tussen de sessies en m’n meetings door ging ik naar musea – iets waar ik vroeger in m’n eentje op de bank over kon fantaseren, maar nooit deed. De recovery group hielp me om mijn verhaal steeds opnieuw te vertellen en gaf me structuur, want ik moest me aan de afspraken houden. Het kostte me in het begin moeite om daarna naar de meetings te blíjven gaan, omdat ik dacht dat ik dat niet nodig had. Maar bij SolutionS hadden ze benadrukt hoe belangrijk het was, dus ik heb me er toch aan overgegeven. Gelukkig maar, want je houdt elkaar scherp en je leert veel van andere verslaafden.
De verslaving op afstand
Inmiddels ben ik 2,5 jaar clean, maar ik blijf me bewust van mijn verslaving. Om te beschrijven hoe dat voor mij werkt, gebruik ik vaak dit beeld: ik maak twee vuisten, waarvan de ene m’n verslaving voorstelt en de andere vuist mezelf. Zolang die vuisten ver uit elkaar zitten, gaat het goed. Maar zodra ik de verslaving voed, door bijvoorbeeld mijn gebruikersvrienden op te zoeken of naar feestjes te gaan, komt de verslaving een stapje dichterbij. Als er dan iets vervelends gebeurt, dan kan de verslaving makkelijk de overhand krijgen – en val ik misschien terug. Zolang ik die vuisten ver uit elkaar houd en bewuste keuzes maak, is het risico op een terugval dus ook niet zo groot.
Vrijer dan ooit
Waar ik van droom? Een eigen gezin, ik zou graag vader willen worden! Op werk heb ik het naar m’n zin, en de teamleider zei laatst dat-ie denkt dat ik wel meer in mijn mars heb. Dus misschien maak ik binnenkort promotie. Ik volg de Twaalf Stappen, heb een sponsor, ga naar meetings en ben zélf ook sponsor. Door m’n hogere macht en het programma mag ik elke dag een beetje ‘beter’ worden en daar ben ik heel dankbaar voor! Ik besef ook dat de rol van mijn zus daarin heel belangrijk is geweest, want zij heeft haar eigen stap 12 serieus genomen en haar ervaringen en kennis met mij gedeeld.
Mijn herstel is nog maar net begonnen, maar er gebeurt al zoveel moois. De band met m’n nichtjes is veel beter en als ze me vragen of ik ze van een feestje op wil halen, dan zit ik bij wijze van spreken al in de auto. Die liefde is zo onvoorwaardelijk en oprecht – wat een vrijheid!
Heb jij hulp nodig? Bel, chat of e-mail ons!
Tel: 033 – 204 85 50
E-mail: info@solutions-center.nl
Chat: Klik rechtsonder de website als we online zijn. De chat is altijd anoniem.
