Ik wilde jullie laten weten dat het goed gaat en ik nu acht maanden drank-, drugs- en rookvrij ben.
Ik ben nog steeds goed in mijn herstel en werk sinds maart ook weer als IT-consultant. Ik neem mijn tijd en probeer langzaam, zonder verwachtingen, een stabiele structuur op te bouwen op werk- en privévlak. Het is niet altijd even makkelijk en ik heb besloten ook mijn relatie even los te laten – uit liefde, om emotioneel volwassen te kunnen worden. Als ik als een gezonde volwassene met teleurstelling, verdriet en angst om kan gaan en mijn obsessiviteit kan controleren, dan ben ik hopelijk emotioneel stabiel genoeg om eventueel een relatie aan te kunnen gaan. De schade die de ziekte verslaving mij heeft aangedaan is niet mis. Door psycho- en spirituele educatie en probeer ik gewoon mezelf te zijn, en dat is al een hele ontdekking. Gewoon rustig, licht en zen door het leven te gaan, zeg maar. Herstellen is dus ook gezond omgaan met de grillen van het leven. Dit is de uitdaging die ik steeds meer met vertrouwen aanga: het is best fijn mezelf ‘echt’ te leren kennen en te zien dat ik niet anders ben dan anderen. Het is durven leven, gaan in vertrouwen en loslaten van wat niet goed voor mij is en wat ik niet wil.
Rust, en het leven licht en plezierig ervaren, is iets dat ik nu ook echt voel. Verslaving is obsessief en maakte alles in mijn leven moeilijk, stroef en loodzwaar. Als toeschouwer van mezelf kan ik steeds meer een glimlach op mijn gezicht toveren en hoop, geloof en liefde voor mezelf voelen. Ik ga nog wekelijks na de AA groep in mijn woonplaats, waar ik me erg fijn voel en een actieve deelnemer ben.
Ik heb een opname bij Pystrec gehad voor mijn PTSS en dat heeft mij erg goed gedaan. Wonderlijk hoe dat werkt: wat ik geleerd heb is de problemen aan te gaan, mijn triggers te herkennen, gezond om te gaan met emotionele herbelevingen en het kunnen afvloeien daarvan. Het oefenen met exposure geeft mij ruimte en verankert mij steviger om in herstel te blijven. Ik begrijp hoe vermijding mijn leven te pakken heeft gehad. Nu ben ik aan het roer – en dat bevalt mij zeer goed. De metafoor is waar: het is opnieuw leren lopen. Ik neem mijn tijd; merk en besef dat het een kwetsbaar pad is, maar zie ook stapje bij stapje verbeteringen. Ik koester mijn wens om in herstel te blijven. Het uitspreken van positieve affirmaties en tevreden te zijn, tezamen met het overgeven aan de 12 Stappen, werken voor mij.
Ik had nooit gedacht dit te kunnen. Ergens is er iets veranderd in mij, misschien is mijn mindset anders geworden. Ik graaf niet meer in het verleden maar kijk naar voren, en dat geeft lucht De balans van schade, schande en verdriet, versus wat ik nu al heb verworven – zoals liefde, geluk, rust en toekomst – geef ik niet meer weg. Ik pink een klein traantje weg tijdens dit schrijven, van verdriet en trots; van er gewoon mogen zijn zoals het in mijn ‘blauwdruk’ bedoeld is.
Enfin, de ‘dingen’ in mijn leven zijn niet minder geworden, maar ik kan ze beter aan. Uiteindelijk kan ik zeggen dat juist de weg die het moeilijkst lijkt, op langer termijn de makkelijkste weg blijkt te zijn. Ik besef dat ik ziek ben en weet wat ik moet doen om beter te blijven – en doe dat ook.
Nogmaals dank voor de steun en het geloof in mijn herstel, het heeft mij goed gedaan.
In licht en liefde.
