Het was zo gewoon
Rob Jansen is sinds 1995 werkzaam in de verslavingszorg en werkt sinds 2014 bij SolutionS als counselor. In deze blog vertelt hij over zijn eigen reis door het verslavingslandschap – inclusief zijn eigen confrontaties.
Mogelijk misschien drink ik teveel…
Graag wil ik stilstaan bij mijn meer persoonlijke ontwikkeling en ervaring, na nu bijna 6 jaren SolutionS. Dit heeft mij veel gebracht. Er bleek een aantal lessen te leren. Het werd mij meer en meer duidelijk dat de kennis die ik dacht over verslaving te hebben feitelijk behoorlijk beperkt was. Ik leefde bijvoorbeeld nog in de veronderstelling dat gecontroleerd gebruik een optie kon zijn: een optie vaker gehanteerd in de reguliere verslavingszorg. En ook ik heb het voorheen jaren aan cliënten verkocht en achteraf, absoluut, idem aan mezelf. Al eerder speelde het idee dat ik ‘mogelijk misschien’ te veel dronk. Het was schijnbaar zo gewoon in mijn leven. Ik herkende vaak veel van de persoonlijkheidsproblematiek waarmee geworsteld werd. Allerlei overtuigingen die mij eerder stevig en duurzaam aan de verkeerde kant van de streep hield. Wat ik merendeel niet herkende was de mateloosheid. Wellicht was hier soms een ietwat sprake van – mijn compromis – want ben ik toch nooit of zelden van de grammen of kratten geweest!?
Een klein beetje verslaafd bestaat niet
Ik herinner mij in de eerste week of weken Voorthuizen een opmerking van een collega: ‘een klein beetje verslaafd bestaat niet; je bent het of je bent het niet – en aan jou de keuze om dit te bepalen’. En als aanvulling, ‘kun je werkelijk gecontroleerd gebruiken? Daarmee ben je niet verslaafd’. De verwarring deed haar intrede en ik begon er meer bij stil te staan. Wat duidelijk werd in mijn eerste jaar SolutionS, was het feit dat bij mij sprake was van een stevige onvrijheid en dwangmatigheid.
Reeds jaren had ik de meer traditionele drugs laten varen, echter was ik terdege aan de drank blijven hangen. Het MOEST er zijn. Er MOEST dagelijks gedronken worden. En was het niet in huis, wat ondoordacht en zeldzaam was, werd ik al snel nerveus. De combi sterke drank en bier werd meer en meer een bewuste drang of dwang, die ik feitelijk niet los kon laten. Een aantal stoppogingen was de revue al gepasseerd, maar liep het op niets uit. Na een aantal weken en met mezelf afspreken hoe ik het nu dan zou gaan doen – in de zin van ‘wanneer en hoeveel’ – zat ik rap terug op mijn oude schema.
Samen stoppen
My God, het is echt zo, ik kan er niet omheen… ook ik ben verslaafd! Ik zat in een huwelijk waarin drank een prominente rol speelde, van twee kanten. Pogingen of voorstellen om samen te stoppen werd niet gehonoreerd en vaker vroeg ik mij af stel het drinken stopt, enkel- of tweezijdig, wat blijft er dan over van dit huwelijk?! Uiteindelijk werd 1 januari 2016 mijn, tot heden, laatste stoppoging. Samen met een goede, niet verslaafde wel drinkende vriend. Hij wilde gedurende een jaar solidair met mij zijn: eerst stoppen en vervolgens terugkerend contact, om uit te wisselen over hoe het gaat. En dit bleek te werken. Aan het eind van dit jaar besloot hij wederom te drinken en ik ben dus, als gezegd, ‘still sober’. Mijn vriend, ik ben hem dankbaar. En het huwelijk? Dat is voorbij!
Grappig hoe dit alles speelde in mijn eerste jaar SolutionS. Ik werkte in de after care en ik dronk, maar ik was niet verslaafd. Na dat eerste jaar heb ik vijf maanden elders in de GGZ gewerkt. Ik werd tot mijn verrassing terug gevraagd en kwam per 2 januari 2016 retour. Droog, nuchter, clean. Ik ben verslaafd!
High functioning alcoholic
Onlangs las ik een artikel in Vrij Nederland: ‘de succesvolle drinker’: de zogenoemde ‘high functioning alcoholic’. Voor mij zeer herkenbaar. Hard werkend en ‘gewoon’ meedraaien in de maatschappij. Schijnbaar geen sprake van rock bottom of het ‘niet alles kwijtraken’. Alhoewel dat op termijn ook zeer betrekkelijk bleek. Verslaving is progressief en ik behoorde inmiddels al tot de in verslavingswereld meer bekende/beruchte groep 55 plus. Ik, als staartje van de baby boom, opgegroeid in een tijd van ‘vrijheid’, rijkdom en veel ruimte c.q. mogelijkheid tot vermaak. Alles gelardeerd met de vanzelfsprekende alcohol. Wat ik al zei; het was zo gewoon. En ik realiseer me dat deze laatste tekst van alle tijden is.
Rob