Ik ben Wessel, verslaafd, maar in herstel!
Zoals beloofd zou ik eens laten weten hoe het met mij gaat. Nou, inmiddels 3 maanden verder sinds ik uit de kliniek ben, en ik kan zeggen dat alles nog steeds goed met mij gaat. Zit lekker in m’n vel en voel me stabiel. Inmiddels al 4 maanden en een week, of 129 dagen clean en kalm.
Deze week mijn laatste gesprekken gehad bij de aftercare, waar ik ook veel aan heb gehad. William, Hilde en Herre (als ik z’n naam goed schrijf) zijn fijne mensen, ze snappen hun werk goed, en William was een fijne counselor.
Ook heb ik inmiddels al bijna 3 maanden een sponsor die ik elke dag bel en doe ik (langzaam, maar gestaag) mijn stappenwerk.
Ik ben van plan om voorlopig nog zo veel mogelijk naar de meetings te gaan, ik ga er met plezier naar toe en heb er ook de nodige nieuwe vrienden al gemaakt. Zit er goed op mijn plek. Ook doe ik bij 2 meetings service als greeter, en val ik soms in als voorzitter bij 1 meeting.
Afgelopen maandag heb ik een intake gesprek gehad bij een re-integratie bedrijf om het momentum die ik nu heb goed door te zetten, en omdat ik merk dat ik steeds meer ruimte krijg om me weer te gaan focussen op werken.
Contact met familie
Het contact met mijn familieleden gaat ook goed, heb zeer regelmatig contact met m’n beide ouders en stiefouders, oma en zus inclusief de aanhang. Mijn moeder is elke familiemeeting mee geweest, en heb zowel met mijn vader als stiefmoeder via Skype een systeemgesprek gehad. Eind dit jaar ga ik voor een weekje naar Frankrijk om met hun wat qualitytime door te brengen. Het voelt heel fijn om weer een gezonde relatie met mijn familie te hebben.
Ik voel me een gezegend mens en kan oprecht zeggen dat ik weer gelukkig ben en dat de lijn nog steeds stijgende is. Ik blijf waakzaam, want herstel is en blijft hard werken, maar heb er een goed gevoel over. I’m in control!!
Fles wodka!?
Verder wil ik nog een mooi verhaal met je delen, waarvan ik vind dat het mooi weergeeft hoe ik momenteel in mijn herstel sta.
Ik ging vandaag boodschappen doen, business as usual.. ik liep de supermarkt binnen en pakte een karrretje uit de meerdere rijen karren. Terwijl ik nietsvermoedend verder de supermarkt in liep en een blik liet werpen op mijn karretje brak mijn klomp; wat lag er in dat karretje? Je krijgt het niet verzonnnen, maar er lag een fles wodka in die iemand waarschijnlijk was vergeten met zijn boodschappen. Een splitsecond ging er door mijn hoofd “die zou ik zo mee naar huis kunnen nemen, niemand die het ziet”.
Maar gelukkig realiseerde ik mij de splitsecond daarna al “neee, Mr. Slick, leuk geprobeerd maar daar trap ik niet in”. Dacht even van wat ik er dan wel mee moest maar kwam al snel tot de conclusie dat ik hem het beste af kon geven bij de servicebalie, zo kon de rechtmatige eigenaar hem eventueel ook weer terugvinden.
Al wachtende bij de servicebalie tot ik aan de beurt was met die fles wodka in mijn hand had ik een mooi moment. Ik realiseerde mij 3 dingen. 1, ik kreeg er geen zucht van, 2 was blij dat ik eerlijk het juiste deed door de fles af te geven voor de rechtmatige eigenaar, en 3 vijf maanden geleden was ik hier heel anders mee omgegaan…. ‘Wauw’ dacht ik bij mezelf, wat ben ik veranderd zeg… Stiekem, nee, niks stiekem, ben ik apetrots op mezelf.
En dat mag ook! Ik ben Wessel, verslaafd, maar nog steeds in herstel!
Dat laatste zinnetje ontroerd me nu ik dat weer eens opschrijf… Moet zeggen dat ik nog steeds een beetje perplex sta van die situatie vandaag. Dit verzin je toch niet, haha.
Esther, ik wil je nogmaals enorm bedanken voor al je hulp en ik wens je het allerbeste toe. Doe iedereen daar ook de hartelijke groeten en ik wens jullie allemaal gezegende en fijne feestdagen en een geweldig 2018 toe!
Met vriendelijke groeten en hugs & kisses,
Wessel