Het gezin waarin ik opgroeide zou je normaal en harmonieus kunnen noemen. Geen gescheiden ouders, gewoon een vader, een moeder en drie zusjes. Ik ben de oudste. We woonden destijds in Delft. Al tijdens de basisschool trok ik voornamelijk op met vrienden uit de buurt, die een stuk ouder waren dan ik.
In de zomervakantie, voordat ik naar de middelbare school zou gaan, gingen we steeds naar het park in de stad waar we samen rookten. Op één van die dagen rookte ik mijn eerste joint, ik was toen pas 15 jaar oud. Ik vond het super lekker. Het lichte en zorgeloze gevoel in mijn hoofd smaakte naar meer. Ik weet nog dat ik dacht: “Hier stop ik nooit meer mee, dit wil ik altijd blijven doen”. Geld om te blowen had ik niet, dus pikte ik het uit de portemonnee van mijn moeder. Dat begon met een paar euro, dat viel niet zo op. Het bleef echter niet alleen bij blowen in het weekend, al vrij snel blowde ik iedere dag. Toen ik op de middelbare school kwam, was ik bijna de enige blanke jongen. Het frustreerde mij dat ik bijna geen contact had met de jongens uit mijn klas. Zij kwamen voor mij uit een totaal andere cultuur. Daardoor trok ik alleen maar meer op met mijn vertrouwde oudere vrienden uit de buurt.
Op een avond zaten we bij één van deze vrienden thuis en kreeg ik mijn eerste “pilletje”. Het was XTC. Dit gaf me het gevoel dat ik de hele wereld aankon. Je kon er nachten van opblijven zonder moe te worden. In deze periode verzon ik doorlopend smoesjes om maar niet thuis te hoeven zijn. Ondertussen zwierven we op straat. Het was ongelofelijk hoe goed ik kon liegen tegen mijn ouders en zij vertrouwden mij volledig.
Mijn drugsgebruik werd ondertussen steeds heftiger, zo blowde ik inmiddels de hele week door. Maar pillen vond ik nog veel fijner. In eerste instantie merkten mijn ouders niets aan mij. Ze vonden me wel wat apart, maar ik was de oudste en er was geen “vergelijkingsmateriaal”. Daarnaast dachten ze dat ik last had van een vroege puberteit. Van mijn ouders mocht ik thuis op mijn kamer roken. Liever thuis dan op straat, dachten ze. We hadden natuurlijk geen geld om alle troep te kopen, dus ging ik zakkenrollen, fietsen stelen, alles om aan geld te komen. Er ging zo’n € 200 per week doorheen om te gebruiken. XTC werd te duur, dus stapten we over op de speed. Dat was veel goedkoper en het gaf een enorme kick! Het was overal te krijgen, ik kende alle dealers en ze bezorgden zelfs “thuis” of waar je maar wilde.
Vervolgens begon ik op mijn 15de cocaïne te snuiven. Toen was het hek helemaal van de dam. Ik vond het geweldig. Maar cocaïne was duur, dus het stelen nam ernstigere vormen aan. Ik stal destijds zelfs geld van mijn zusjes en er verdween steeds meer geld uit de portemonnee van mijn moeder in mijn zak. Als ik er op aangesproken werd deed ik verontwaardigd en zei dan: “Ik krijg overal de schuld van!” Van de cocaïne stapte ik over naar het roken van heroïne. Vreemd genoeg vond ik dat ontzettend vies, ik ging zelfs acuut over m’n nek, maar ik zette door….. Ook het roken van heroïne gaf me uiteindelijk een enorme kick. Daarna volgde het “basen”, wat ik super vond. Het nadeel hiervan is dat je na vijf minuten de smaak kwijtraakt en er dan een niet te stuiten drang ontstaat om meer te roken. Ik werd letterlijk helemaal gek.
Om deze leefwijze te kunnen betalen verkocht ik een leren jack van mijn vader en een televisie van thuis. Mijn ouders belden de politie. Toen ze binnen kwamen zat ik op mijn kamer te basen, ik moest alleen maar lachen en ik ontkende alles. Mijn moeder bracht me naar het politiebureau en daar moest ik drie dagen blijven. Van die dagen herinner ik me alleen nog de extreme drang naar drugs. In het politiebureau heb ik alleen maar om me heen geschopt en geslagen. Toen ik thuis kwam hebben mijn ouders mij de deur uitgezet.
Ik moest voorkomen en bekende alles, maar alleen om snel vrij te komen en weer achter de drugs aan te kunnen. Ik verkocht zelfs al mijn kleren en toen alles op was ging ik weer naar huis. Daar zaten mijn oom en tante en zij hebben mij letterlijk vastgepakt en meegenomen om bij hun in de Betuwe te gaan wonen, ver van alle kwaad. Dat ging even goed. In eerste instantie won ik hun vertrouwen waardoor ik op een gegeven moment boodschappen mocht doen met de pinpas van mijn tante. Ik pinde direct €200,- en vertrok weer naar Delft om achter de drugs aan te gaan. Dit heeft zich enkele keren herhaald. Uiteindelijk brachten mijn oom en tante me naar SolutionS. Dit werd het begin van een lange weg uit het dal.
Voor mij werd een opname geregeld in de kliniek in Zuid-Afrika. Tijdens de vlucht hield ik het niet vol en uit pure wanhoop begon ik te zuipen. Zoveel dat de stewardess uiteindelijk een fles bracht, dan hoefde ik niet zo vaak naar voren te lopen. Aangekomen in Zuid-Afrika was ik een zombie.
Het heeft twee maanden geduurd voordat ik echt wilde en echt begon met het proces van de 12 Stappen. Tijdens een extreem diep dal in Zuid-Afrika belde ik mijn counselor, hij kwam direct. Ik wist het zeker, dit wilde ik nooit meer. Dat was het moment waarop ik definitief besloot het roer om te gooien.
Ik ben nu 21 jaar en volg een MBO opleiding maatschappelijk werk, niveau 4. Het gaat goed en ik heb al ruim drie jaar niets meer gebruikt. Uiteindelijk wil ik counselor worden. Ik heb geen spijt van mijn gebruik, maar wel van alles wat ik mijn familie heb aangedaan. Het gebruik is een onderdeel van mijn leven, een leven wat mij gevormd heeft en maakt tot wat ik nu ben. Iedere dag opnieuw zeg ik tegen mezelf dat ik die dag clean blijf. Ik heb euforische momenten beleefd tijdens mijn gebruik en voel soms een leegte, maar ik ben er niet iedere dag meer mee bezig. Ik heb bewust gekozen om een ander pad in te slaan en wil uiteindelijk mensen helpen met verslavingsproblemen.