Arnold, 49 jaar, exporteur van bloemen
Zeg het met bloemen…
Ik ben opgegroeid tussen de bloemen. Mijn grootvader kweekte al bloemen en mijn vader heeft zijn bedrijf later overgenomen samen met twee broers. Omdat mijn ooms ook kinderen hadden die de zaak zouden willen voortzetten, ben ik uiteindelijk mijn eigen weg gegaan. Inmiddels al 15 jaar heb ik een exportbedrijf in bloemen en ben ik uitgegroeid tot een van de grotere spelers in dit segment.
Altijd veel onderweg geweest, soms was ik gemiddeld maar een week in een maand thuis. Mijn vrouw Annette heeft het thuisfront altijd geregeld en ze deed dat uitstekend. We hebben vier kinderen waarvan er inmiddels twee het huis uit zijn. De jongste van 19 en 15 jaar zijn nog thuis, hoewel ze ook de leeftijd hebben dat ze veel uithuizig zijn.
De laatste tien jaar merkte ik dat ik steeds meer afhankelijk van alcohol begon te worden. Met al mijn zakelijke besprekingen en overdadige lunches sloop dat er eigenlijk vanzelf in. Ik liet mij zowel in het buitenland als in Nederland ook vrijwel altijd rijden door een chauffeur. Mijn secretaresse regelde mijn afspraken en ze wist al lang dat ik deze graag buiten de deur hield.
Ik maakte mijzelf lang wijs dat dit sociaal, functioneel en daarmee ook zakelijk noodzakelijk was.
Ik begon steeds vroeger op de dag naar alcohol te verlangen en had op het laatst altijd wat bij mij. Ik zag niet dat mijn gedrag veranderde, maar mijn directe omgeving zag dat uiteraard wel. Ik werd sneller geïrriteerd, vergat afspraken en kreeg minder energie. Opmerkingen van mijn vrouw, later ook van mijn kinderen en een enkele keer van een moedig familielid, weerlegde ik met verve. Later ging ik op hun commentaar steeds feller reageren, waardoor ik mij ging afsluiten. Als ik maar buiten beeld bleef, zowel fysiek als emotioneel, dan had ik ook geen last van hen en zij niet van mij. Afspraken met vrienden werden afgezegd, er kwamen steeds minder mensen over de vloer. Mijn kinderen meden het om ‘s avonds met vrienden en vriendinnen thuis te komen.
Zakelijk nam ik beslissingen die ik achteraf met een heldere kop nooit genomen zou hebben. Dat heeft mij uiteindelijk veel geld gekost.
Mijn dochter heeft vorig jaar haar VWO-diploma behaald en ze wilde een feest organiseren. Aan haar moeder vroeg ze om ervoor te zorgen dat ik niet te veel zou drinken en dat ik mij zou gedragen. Gezien mijn doorgaans felle reacties durfde ze dat niet direct aan mij te vragen.
Een uur voor het feest herinnerde mijn vrouw mij nog eens fijntjes aan het feit hoe belangrijk het was dat wij haar een mooie avond gunden, hoezeer ze dit verdiend heeft.
Ik was donders. Uiteraard snapte ik ook het belang van dit feest voor mijn dochter en door hun uitspraken twijfelden ze impliciet ook aan mijn vaderliefde voor haar. Ondanks al mijn goede voornemens en onbegrip over de zorgen op voorhand, werd ik na enkele uren overduidelijk en luidruchtig dronken. Mijn dochter schaamde zich diep, ik zag haar nog huilend wegrennen en het feest eindigde in een disaster.
De hele familie was in alle staten en overgoot mij daarna met heftige verwijten. Mijn twee oudste kinderen schreeuwden dat ze nooit meer thuis zouden komen als ik er was. Ik probeerde in de weken daarna met drinken te minderen, maar dat lukte mij eenvoudigweg niet. Het leek of ik uit schaamte en schuldgevoel steeds meer behoefte aan drank kreeg. Toen zowel privé als zakelijk mij het water aan de lippen stond, heb ik contact gezocht met SolutionS. Mijn vrouw had maanden daarvoor hun brochure al opgevraagd, maar die wilde ik niet eerder inzien.
Ik ben naar een kliniek gegaan. Ik wilde zover mogelijk weg zijn, afstand nemen van alles en iedereen maar vooral van mijn oude leven. Ondertussen hield de counsellor van SolutionS contact met mijn familie. Zij hadden ook ondersteuning nodig en hen is ook goed uitgelegd wat verslaving is. Ik ging dat in de kliniek ook inzien, maar zij hadden alleen hun woede en frustratie. Door de gesprekken van de counsellor met mijn familie ontstond er meer begrip , hoewel het na mijn terugkeer nog maanden heeft geduurd voordat het vertrouwen in mij weer iets terugkwam. Ik heb daar begrip voor hoewel het soms toch pijnlijk is, zeker als je zo hard je best doet om nuchter te blijven.
Zowel zakelijk als privé gaat alles een stuk beter. Ik wil niet zeggen dat alles onder controle is, maar ik heb geleerd dat ik ook moet kunnen overlaten en loslaten, vertrouwen in anderen moet hebben.
Ik zeg het nu met bloemen en niet meer met drank….