Het verhaal van Robert. Verslaafd aan Tina (crystal meth)
“Als je verslaafd bent, heb je geen leven. Je gaat eraan kapot, vereenzaamt. In het begin is alles leuk, maar het gaat altijd van kwaad tot erger. Zeker met crystal meth, dat is niet als gelegenheidsdrugs te gebruiken.” Robert (47)
Van jointje en gokken naar cocaïne, seksverslaving en crystal meth
Robert (47) : “Zoals bij zovelen, begon het ook bij mij met jointjes op mijn vijftiende. En als 16-jarig manneke vergokte ik in vijf minuten mijn krantenwijk-verdiensten in de friettent. Verslaving loopt als een rode draad door mijn leven. Jointjes gingen al snel over in coke en pillen. Zo’n dertien jaar geleden werd ik arbeidsongeschikt verklaard. Ik liet dat geld, met mijn domme hoofd, uitbetalen. Dat ‘gelegenheidsgebruiker’ was er toen wel vanaf. Toen ging het echt fout, met gokken en alcohol, cocaïne en een seksverslaving.
Middelen en seks waren voor mij manieren om met verveling en verdriet om te gaan. Het was een uitweg. Ik gebruikte dagelijks, zeker een jaar lang. Mijn beste vriendin zei toen: als je zo doorgaat, stop ik het contact. Dat was wel een eyeopener en ik ben op eigen kracht gestopt. Ik kreeg een relatie en leefde lang en gelukkig – althans, tien jaar.
Een jaar of acht later liep de relatie stuk. Tijdens een vakantie verpestte ik het volledig, met drank. De verhuizing ging niet door en ik stortte me op coke. Ik kwam in contact met massagesalons, die zaten allemaal in de crystal meth. Ik wist hoe ik daar goedkoop aan kon komen en ging erin handelen. Toen ben ik er een keer van gaan snoepen, gewoon om te proberen. Het ging helemaal fout. Ik gebruikte dagelijks, sliep om de vier dagen hooguit vier uur, at af en toe wat vloeibaar voedsel. Ik zat in een heel andere wereld, ging weer online gokken en vergokte alles.
“Ik zag eruit als een lijk”
Crystal meth (ook wel Tina genoemd) was voor mij goedkoop. Voor een tientje had ik al een grammetje. Coke werkte sowieso al niet meer bij mij, dus ik zat de hele dag aan de base pijp: om het half uur aan de crystal meth. Ik voelde me echt klote, zowel mentaal als lichamelijk. Ik kreeg vreselijke rugklachten, want ik sliep niet meer – laat staan in een bed. Ik kreeg heel snel ontstekingen. Krabde mijn handen open. Die wondjes gingen dan weer ontsteken, en heelden niet meer. En maar blijven krabben aan die wondjes, dwangmatig op dezelfde plek. Mijn conditie was volledig weg, want ik bewoog niet meer. Ik had ontzettende hoestbuien, piepende longen en benauwdheid. Ik was volledig paranoia, trilde en zweette, en takelde volledig af. Ik zag eruit als een lijk. Meth brandt als het ware gaten in je brein en ik heb een heel slecht geheugen, dat kan dus goed van mijn gebruik komen.
Maar ik vond nog steeds niet dat ik ‘rock bottom’ geraakt had. Dat is vaak ook het probleem, zeker met crystal: je wéét dat je doodgaat als je zo doorgaat, maar je stopt niet. Het is ontzettend moeilijk om uit die roes te komen. Bovendien, als ik eruit was, dan ging mijn hoofd weer met me aan de haal. Boosheid, en zoveel verdriet – en dat moest ik dan weer wegwerken met die rotzooi.
Bizarre situaties door de crystal meth
Crystal meth is nog tien keer erger dan cocaïne. Bij coke wil je altijd dat eerste lijntje evenaren, maar dat lukt nooit. Meth blijft gewoon lekker. Als ik gebruikte, interesseerde niks en niemand me meer. Ik sloot me van alles en iedereen af, isoleerde mezelf. Ik was zo paranoia dat ik de sleutel in de deur stak zodat niemand meer naar binnen kon, de gordijnen hield ik potdicht. Naast die paranoia was dat ook schaamte; ik wilde niet dat iemand me zo zou zien.
Met meth was ik mijn tijdsbesef kwijt. Ik ging achter de laptop zitten tot het geld op was, gokte al mijn geld op of ging met vrouwen chatten. Ik kocht niet zelf maar nam van alles dat ik verhandelde een beetje af. Ik kwam ook in bizarre situaties terecht. Sprak ik af voor een seksdate, werd ik geript. Ik kwam een keer bij een hotel, voor een date – dacht ik -, stonden er ineens twee kerels met een pistool voor mijn neus. Maar ook dat boeide me niet. De knikkende knietjes begonnen pas als ik thuis zat en toevallig een paar uur nuchter. Ik had geen normaal leven meer. Alles draaide om seks, scoren of gokken.
Eenzaamheid en schaamte
Het isolement was voor mij het ergst. Ik zag echt niemand meer. Het leven gaat aan je voorbij, en je voelt je zo eenzaam – maar je voelt je ook zo machteloos, want je kunt niet stoppen, je kunt niet uit die cirkel breken. En om dat niet te voelen ga je weer gebruiken. Ik was altijd een familie- en vriendenman. Om dan maandenlang alleen op je kamer te zitten, dat was vreselijk. Als ik een dag nuchter was, kon ik de hele dag janken. Ik wist hoe ver weg ik was, wat ik aan het verkloten was. Die wanhoop, verschrikkelijk. En dan de schaamte. Ik voelde me echt een loser. Vooral die laatste maanden; ik zag mezelf echt als die junkie waarvan je vroeger op straat riep ‘daar heb je er weer zo één’.
Je kunt het niet alleen
Mijn omgeving kon het niet langer aan zien. Mijn beste vriendin, ouders en vriendin regelden een interventie. Ze zeiden “nu ga je de kliniek in, anders ga je dood”. Zo ben ik bij SolutionS terecht gekomen. Dat was voor mij heel heftig, vooral om mijn vriendin en ouders zo te zien. Het verdriet dat ik hen heb aangedaan was vreselijk. De schadebrieven waren zo heftig.
Als ik deze mensen niet om me heen had gehad, mensen die om me geven, had ik het niet gered. Alleen had ik het niet gekund. Ik ben een keer in ambulante behandeling geweest, maar dat werkte niet. De kliniek wel! Ik was bang maar dacht, ik laat het gewoon gebeuren. Mijn ogen zijn daar echt geopend. Wat mij nu op de been houdt zijn de contacten met fellows en de meetings. Het helpt me om scherp te blijven. Je hoort andermans verhalen maar ziet ook mensen de fout in gaan. Ik zie wel hoe dun de lijn naar terugval is. Ik ben super dankbaar dat ik alles zo goed op de rit heb gekregen. Nooit meer!”
Heb jij hulp nodig? Bel, chat of e-mail ons!
Tel: 033 – 204 85 50
E-mail: info@solutions-center.nl
Chat: Rechtsonder de website als we online zijn zichtbaar. De chat is altijd anoniem.
Foto door Inzmam Khan via Pexels