Steven (47) erkende dat hij verslaafd was aan cocaïne, maar een drankje vond hij geen probleem. Hij schrok dan ook toen hij op de dagbehandeling hoorde dat hij abstinent van alles moest worden. Dat advies volgde hij niet op, en direct na zijn ontslag zat hij alweer aan zijn eerste biertje. Pas maanden later gebeurde er iets waardoor hij begreep wat alcohol werkelijk met hem doet: ‘Eigenlijk was ik altijd onder invloed, ook als ik niet had gedronken.’
Foto van Steven door SGT Major Hillinga
Niet meer liegen
‘Mijn herstel verliep stap voor stap, en begon op de dag dat mijn vriendin erachter kwam dat ik cocaïne gebruikte – we waren inmiddels vijf jaar samen. Doordat we nog niet samenwoonden, had ik het al die tijd kunnen verbergen. Maar toen kon ik er niet meer omheen: ik moest hulp zoeken, als ik m’n relatie wilde behouden. Bovendien richtte ik mezelf én anderen schade aan. Ik stal bijvoorbeeld uit de spaarpot van mijn dochters, reed onder invloed met ze naar het sportveld en loog tegen mijn familie en vrienden. Daar wilde ik mee stoppen, en mijn vriendin zou me helpen. Maar dat kon ze niet alleen, dus vertelde ik ‘t aan mijn ouders – en later ook aan vrienden en m’n werkgever.’
Alleen op de bank
‘Eerst sprak ik met psychologen, maar dat schoot weinig op. Zo raadden ze me aan om m’n middel te vervangen door iets anders: een rondje lopen of een boek lezen. Aardige tips, maar daarmee raakten ze niet aan de kern van de verslaving. Ik gebruikte namelijk om een dieperliggende pijn te verdoven: het gevoel dat ik niet goed genoeg was. Als ik in m’n eentje op de bank gebruikte, maakten die nare gevoelens plaats voor euforie. Om dat patroon aan te pakken, had ik betere hulp nodig en zo kwamen mijn vriendin en ik uit bij SolutionS. Ik wilde geen klinische opname, omdat mijn dochters het niet zouden begrijpen als ik zo lang weg was. Daarom koos ik voor de dagbehandeling.’
Geen probleem
‘Stoppen met cocaïne, dat was mijn doel. Alcohol had ik namelijk prima onder controle: op het terras met m’n vriendin hield ik ’t zonder moeite bij drie biertjes. Voor het gemak vergat ik even dat ik op andere avonden in twee uur acht halve liters wegdronk. Toch zag ik alcohol niet als probleem. Dus ik zat de counselor ongelovig aan te staren toen-ie zei dat ik ook niet meer mocht drinken. Hij had namelijk al gezien dat het voor mij een trigger was. Dat werd hem helemaal duidelijk nadat ik vertelde dat ik op zomeravonden zin kreeg in een drankje, als ik langs bomvolle terrassen liep. Maar hoe ze er ook op hamerden, soms serieus, soms lacherig: niemand kon me ervan weerhouden om na de behandeling gewoon weer te gaan drinken’
Dat nooit meer
‘Inderdaad zat ik op de avond van mijn ontslag met mijn vriendin lekker op de bank met een biertje. Daarna hield ik me aan onze afspraak: maximaal twee avonden per week, en drie per keer. Ik ging ook naar meetings. Maar toen we na een half jaar een kleine relatiedip hadden, stond ik in no time bij m’n dealer. Ik gebruikte twee lijntjes cocaïne en zodra dat was uitgewerkt, gooide ik de rest weg. Ik schaamde me kapot en wist heel zeker dat ik niet meer terug wilde naar die eenzame dagen op de bank met m’n middel.’
Toch een trigger
‘Bovendien gebeurde er nog iets anders. Ik besefte dat het waar was wat ze in de kliniek zeiden: élke drug tast je beloningssysteem aan. Doordat ik alcohol nooit had afgezworen, was ik eigenlijk nog steeds onder invloed – ook als ik niet gedronken had. Ik had altijd gedacht dat alcohol geen drug was, maar nu zag ik in hoe afhankelijk ik ervan was. Had ik het even moeilijk, dan verdoofde ik mijn gevoel met een biertje. Daarmee hield ik die trigger in stand en zodra er iets heftigs gebeurde, dan was de stap naar cocaïne nog maar klein. Het was een schrikbarend inzicht, maar ook heel verhelderend.’
Voorbij de verslaving
‘Ik raapte m’n moed bijeen en vertelde mijn vriendin dat ik cocaïne had gebruikt. Anders was het hek van dam, dat wist ik. Natuurlijk was ze boos en verdrietig, want ze had me steeds gesteund – zelfs toen haar vrienden zeiden dat ze beter bij me weg kon gaan. En nu dit. Toch zag ze ook míj, de persoon achter de verslaving. Ze zei dat niemand kwaad wordt geboren, maar dat je wordt getekend door dingen die gebeuren. Doordat ik het eerlijk had verteld, merkte ze dat ik de sneeuwbal wilde stoppen. Dus ze bleef en zei dat ik er nóg maar een stap bovenop moest doen: stoppen met alcohol.’
‘Het is goed,
ík ben goed –
gewoon
zoals ik ben.’
De volgende stap
‘Dat moment was achteraf gezien cruciaal voor mijn herstel: ik erkende dat ik wel degelijk verslaafd was aan alcohol én ik deelde het met m’n vriendin. Vervolgens belde ik mijn sponsor, en een dag later zaten we bij een meeting. Ik ben daarna op vakantie gegaan met mijn vriendin, en daar besloot ik: dit is de laatste week dat ik drink. Daar heb ik me aan gehouden en inmiddels ben ik vier jaar clean.’
Nieuwe vrijheid
‘Toch duurde het zo’n twee jaar voor de alcohol uit mijn lichaam was. Dat is normaal en dat zie je ook goed op de hersenscans die Daan Deenik tijdens de behandelingen laat zien: alcohol tast je brein aan en het duurt een tijd voor dat herstelt. Maar dat gebeurde, en zo zat ik op een dag met mijn vrouw – ja, dat lees je goed! – op een bankje in de duinen bij Castricum. Vogeltjes vlogen rond, het was zo vredig. Ineens zag ik hoe prachtig de natuur is, hoe mooi de wereld kan zijn. Ik hoef niks te verdoven om me goed te voelen. Het is goed, ík ben goed – gewoon zoals ik ben.’
Heb jij hulp nodig? Bel, chat of e-mail ons!
Tel: 033 – 204 85 50
E-mail: info@solutions-center.nl
Chat: Klik rechtsonder de website als we online zijn. De chat is altijd anoniem.
Foto van Steven door SGT Major Hillinga
