Alcohol- en medicijnverslaafd. Marjanne, 42 jaar.

Stap voor stap…
Mijn leven kun je het beste als “roerig” omschrijven. Mijn vader was oliemakelaar en daarom verhuisde ons gezin vaak naar verschillende uithoeken op de wereld. Ik hield veel van mijn vader; keek enorm tegen hem op, maar vaak had ik het gevoel dat mijn liefde eenrichtingverkeer was; hij hield meer van mijn broertje. Een aantal jaar geleden is hij overleden en dat had veel impact op me. Vanaf mijn twaalfde tot mijn zestiende ben ik seksueel misbruikt. Ik vond het verschrikkelijk, maar voelde me verantwoordelijk voor wat er gebeurde. Ik heb het daarom altijd geprobeerd verborgen te houden voor mijn ouders. Toen al was ik bezig om mijn werkelijke gevoelens te onderdrukken.

Ik heb verschillende ontzettende leuke banen gehad; voor zeer gedreven mensen gewerkt. Als ik erop terugkijk, ben ik altijd bezig geweest om mijn leven zo mooi mogelijk voor te doen. Ik vond het altijd erg belangrijk dat iedereen mij aardig en intelligent vond. Ik keek tegen mensen op waarvan ik dacht dat ze succesvol waren; ik voelde me vaak de mindere en om dat te compenseren, nam ik regelmatig een borrel. Dan praatte ik makkelijker en voelde me beter.

Als ik erop terugkijk, zie ik steeds dat woord “verbergen” naar voren komen. Verbergen van mijn seksueel misbruik en de impact daarvan, verbergen dat ik geen zelfvertrouwen had en verbergen dat het uiteindelijk ook fysiek erg slecht met me ging. Ik had onder invloed ongelukken veroorzaakt, ik had met mijn dronken kop ruzies uitgelokt en door de alcohol en medicijnen had ik mijn lichaam ook de vernieling in geholpen. En wat had ik uiteindelijk bereikt? Ik kon het gevecht niet meer aan en dat kon ik echt voor niemand meer verbergen.

Ik heb zelf het initiatief genomen om SolutionS te bellen; iets waar ik nog altijd trots op ben. Ik belde en kreeg iemand aan de lijn die me het gevoel gaf precies te weten wat ik doormaakte. Later bleek dat ze inderdaad ook verslaafd was geweest; zoiets voel je toch aan, denk ik. Daarna ging het snel. Binnen een paar dagen zat ik in het vliegtuig op weg naar de kliniek. Ik heb het zwaar gehad. Ik heb er bijna 3 weken over gedaan om van de Xanax te ontgiften. Ik vond dat vreselijk, maar iedereen was zo gemotiveerd daar en het personeel was zo vriendelijk; alleen dat al gaf me moed om door te zetten. De therapiesessies vond ik in begin ook verschrikkelijk. Ik was al die jaren gewend om mijn gevoelens te verbergen, maar nu moest ik tijdens de groepsessies plotseling mijn werkelijke persoon laten zien. Toch kreeg ik hierdoor steeds meer zelfvertrouwen. Ik leerde ook wat mijn valkuilen waren, waarom ik zo reageerde en hoe ik daar op een andere manier mee om zou kunnen gaan.

En toen brak het moment aan om weer naar huis te gaan. Dat was een spannend moment. Ik zat vol goede moed en voornemens, maar tegelijkertijd zou het natuurlijk ook weer mis kunnen gaan. In het verleden had ik al een aantal pogingen gedaan om te stoppen, maar elke keer was het weer mislukt. Hoe zou dat nu gaan? En hoewel ik op het moment van naar huis gaan zeker wist dat het nu niet zou mislukken, heeft mijn man me toch overgehaald om het aftercare programma bij SolutionS te volgen. En ik moet eerlijk bekennen; ik had het niet gered zonder. Ondanks dat je jezelf sterk voelt, zijn er toch momenten dat je heel erg de neiging hebt om je “oude” reacties op gebeurtenissen te kiezen. En dan bedoel ik niet alleen de negatieve of stressvolle momenten, maar ook de leuke en gezellige momenten waarop je jezelf eigenlijk heel sterk voelt. Juist dan overschat je jezelf. In de kliniek oefen je als het ware op het “droge”. Tijdens de aftercare ben ik samen met mijn counselor verder gegaan met het in praktijk brengen van wat ik in de verslavingskliniek had geleerd.

Op dit moment voel ik me zoveel beter. Ik neem het leven veel meer zoals het komt; sta veel meer stil bij de kleine dingen van de dag. Ik accepteer dat ik me niet altijd top hoeft te voelen en ik merk dat, nu ik heb geleerd hierover te praten en ook mijn mindere momenten kan delen met anderen, ik veel meer rust heb gevonden. Ik heb geleerd om gewoon mezelf te kunnen zijn; om mensen weer te vertrouwen en vooral ook mezelf weer. Ik mag er zijn zoals ik ben.

Stel vrijblijvend jouw vraag

  • Dit veld is bedoeld voor validatiedoeleinden en moet niet worden gewijzigd.